ROMAN SASTRA SUNDA

.    Roman

Roman nyaéta karangan prosa anu ngagambarkeun paripolah palaku anu sesuai jeung watak jeung eusi jiwa masing-masing. Di wangun sastra, roman dikenal jadi salah sahiji prosa rékaan anu pang panjangna (jeung kandel). Kusabab panjang, gambaran palaku, watak jeung paripolah palaku, kajadian, tempat, jeung waktu kajadianna téh jéntre pisan, jeung ngaruntuy. Aya ogé nu ngartikeun yén roman téh nyaritakeun palakuna ti mimiti lahir nepikeun ka pupusna. Bahasa nu digunakeun pinuh ku gaya basa.

Loba roman anu sabenerna bisa dicaritakeun saderhana tur pondok, tapi teuteup wae loba nu milih wangun nu panjang. Roman anu siga kitu lain roman anu bener. Roman anu bener lain sekedar prosa rekaan anu panjang. Roman anu bener nyaeta roman anu bener-bener lengkeup (kompleks) jeung ngabahas masalahna sacara jelas jeung ngaruntuy pisan, kudu bener-bener ditulis panjang-lebar.

Aya macem-macem roman, diantarana :

1.      Roman berangsur (bersambung) nyaeta roman anu caritana saepisode-episode.

2.      Roman detektif nyaeta carita roman anu nyaritakeun lalampahan detektif.

3.      Roman picisan (kodian) nyaeta roman anu kurang miboga nilai sastra kusabab eusi caritana ngan nyaritakeun masalah percintaan atawa nyaritakeun kajadian anu kurang ngadidik.

4.      Roman masarakat nyaeta carita roman anu ngagambarkeun kahirupan di masarakat.

5.      Roman sajarah nyaeta carita roman anu disusun berdasarkan kajadian sajarah.